Fijnproeverspoëzie

De genoegens die deze Fijnproeverspoëzie aan U verschaft, worden teweeggebracht door de bijzondere combinatie van vorm, klank en betekenis al dan niet van humoristische aard.    Veel leesplezier!

• De eerste Snoose

  Het opstaan is voor Theo nooit een probleem geweest!
  Ook al had hij ’s avonds goed doorgefeest,
  ’s Morgens stond hij fris en monter weer op
  En was hij de ganse dag top!
  Nu is dat geen enkel probleem meer:
  De “snoose” wekt je keer op keer!
  Maar voor men van de “snoose” kon spreken,
  Moest men een wekker zetten, zonder de veer te breken!
  Van de “snoose” kon men niet profiteren!
  Één keer de wekker aflopen, en men kon zich niet nog’ns een keer keren!
  Den Theo had daar toen wel wat op gevonden:
  Hij was niet aan één wekker gebonden!
  Neen, hij gebruikte twee wekkers om hem wakker te maken,
  En zeker op tijd te ontwaken!
  De ene plaatste hij dicht bij hem, op het tafeltje van de nacht,
  De andere hield op de vensterbank de wacht!
  Ze liepen af met een kwartier verschil,
  Één voor één zette hij ze stil!
  Voor de laatste moest hij dan wel uit zijn bed,
  Die wekker had hij speciaal wat verder gezet!
  Zo was hij meteen opgestaan
  Om zonder dralen naar de badkamer te gaan!